Toen Monique Bihari jong was, zag haar tennisleraar het talent in haar om een topspeelster te worden. Hij wilde dat graag met haar verder ontwikkelen. Haar muziekleraar wilde dat ze naar het conservatorium zou gaan. “Je omgeving pusht je als je ergens goed in bent ‘word nog beter, word nog beter’ en dan zag ik die fanatieke blikken en dan dacht ik laat maar. Ik vind het heel leuk om skills te ontwikkelen tot bijna de top, ik wil me graag verbeteren maar het mag niet te eenzijdig zijn. Ik wil ook sociaal zijn.”
Vlak voor het begin van corona, rondde ze haar studie tot coach aan de Haagse Hogeschool af. Een kort maar intensief post-HBO traject van theorie, zelfstudie en praktijkopdrachten.
“Wat heel interessant is: je hebt zelf ideeën, je denkt zelf dingen uit en dan denk je dat je het zelf hebt uitgevonden. En toen las ik die dingen terug in de boeken. Veel gedachtenpatronen die ik herkende, bleken te vatten in een model op één pagina. Erg mooi vind ik dat. Het is zo interessant.”
Monique ging na afronding van het VWO naar Parijs en haalde daar haar bachelor Linguïstiek aan de gerenommeerde universiteit de Sorbonne. In Parijs werd ze gescout als model. In dat werk heeft ze geleerd mensen te lezen: “Wat willen ze van me? Doe ik het goed? De druk is hoog, men eist het beste van je. Dat lezen van mensen is een tweede natuur geworden. Ik let altijd op de houding, kleine gebaren, mimiek en ogen. Je ontwikkelt bepaalde eigenschappen heel sterk: jezelf direct 100 % ergens voor inzetten, jezelf laten zien, situaties snel leren inschatten, kijken wat je moet doen en wie belangrijk is. Creatieve mensen leggen niet altijd goed uit wat ze willen. Dus het is constant zoeken en aftasten wat je moet doen.”
Tussendoor en na het modellenwerk heeft ze verschillende banen gehad, meestal op kantoor. Van secretaresse tot projectmanager en van alles ertussen in.
Om haar liefde voor kunst professioneel in te zetten heeft Monique bij Sotheby’s in Londen, de opleiding Art & Business gevolgd. Ze bezocht kunstbeurzen in Europa, Japan, Zuid Afrika en Dubai om kunstenaars te vertegenwoordigen en zich te oriënteren op de markt.
Het vliegen en reizen begon haar tegen te staan.
Een vriendin van me, die scherp kan analyseren, opperde vorig jaar het idee om coach te worden. Ik vond dat bijna direct een goed idee. Alles viel op z’n plek. Alles wat ik tot dan toe gedaan en geleerd had, kon ik toepassen.”
En toen kwam corona. Net als veel anderen, worstelde ook Monique met de nieuwe werkelijkheid. Om de tijd goed te gebruiken, is ze als tijdelijke kracht bij de ANWB Alarmcentrale in Den Haag gaan werken. “Allemaal mensen als ik: zelfstandigen die nu door corona geen werk hebben, heel erg gezellig.” Ze heeft een training gehad om mensen die bellen omdat ze in de problemen zitten in het buitenland, te helpen. “Dat was ook weer zo interessant, gesprektechnieken, rollenspellen: mensen met pech schieten qua emoties alle kanten uit en wij moeten ze helpen. Daar heb ik ook weer veel aan.”
“Mijn doel is een zelfstandige coaching praktijk waar mensen naar mij toekomen.
Het liefst coach ik mensen die ergens in vast lopen, dat bij zichzelf herkennen maar niet precies weten wat dat nou is. Mensen die gemotiveerd zijn om dat uit te zoeken.
Ik zie het coachen als een uitwisseling. Ik luister en reflecteer. Ik spiegel. We moeten elkaar als professional erkennen. Gelijkwaardigheid is de basis.”